De stadsfilosoof wikt…..Welkom hier!

Maandelijkse column @Delft.nl

Op de initiatievenmarkt Welkom Hier, zaterdag 17 september in Theater de Veste, laten o.m. vrijwilligersorganisaties tussen 13.00 en 17.00 uur zien wat ze allemaal doen om statushouders welkom te heten en wegwijs te maken in Delft. Dat gaat gepaard met muziek, debatten, theater en verhalen, mede van vluchtelingen zelf. Ook stadsfilosoof Hubertus Bahorie staat op het programma. “Er is een inspiratietalk en ik geef bezoekers een ‘omdenk-oefening’ mee. Wat echt helpt als je iets moeilijk vindt, is omdenken: zoeken naar een manier van denken waarbij je de samenleving dient.”

Zwart-wit

Want dat niet iedereen blij is met de komst van vluchtelingen naar Nederland, is Bahorie niet ontgaan. “De discussie wordt vaak erg zwart-wit gevoerd. Dat bedoel ik niet als beschuldiging, bij zwart-wit denken is er geen sprake van schuld. Het is een symptoom, een uiting van onvoldoende geestkracht. Waar het om gaat, is de vraag of wij in onze cultuur ruimte kunnen en willen maken voor een nieuwe werkelijkheid. Dus niet denken wat we altijd hebben gedacht, maar willen nadenken over iets nieuws – en daarmee eventueel onze oude mening herzien. Dát vraagt geestkracht. Nadenken over vluchtelingen zouden we vanuit die geestkracht moeten doen, niet vanuit zwakte.”

Wereldburgers

Dat de stroom vluchtelingen er is, dat is een gegeven, aldus Bahorie. “De vraag is: maken we er een vijand van? Daarmee schieten we in de vecht- vluchthouding en scheppen we de hel – voor ons allemaal. Of maken we er een vriend van? Misschien valt er wel iets van deze mensen te leren! Niet omdat ze beter of slechter zijn dan wij, maar omdat ze anders zijn. Wij Nederlanders hebben zeker kwaliteiten. Maar om een volledig mens te zijn, moeten we daar niet in blijven hangen. We moeten geen mensen willen zijn die hun kleine wereldje met hand en tand verdedigen. De komst van nieuwe levens naar ons land zie ik juist als een kans voor ons om wereldburgers te worden.”

Darwin

Het onderscheid dat wij tussen mensen onderling maken, bestaat niet echt, gaat de stadsfilosoof verder. “Het is onze manier om de wereld hanteerbaar te maken. We leven allemaal hetzelfde leven, het onderscheid bestaat alleen in ons hoofd. Darwin zei het al: het leven evolueert voortdurend. We zijn ons, met andere woorden, voortdurend aan het aanpassen op weg naar een optimale situatie. Al die levens tezamen – succesvol of niet – vormen hetzelfde leven dat zichzelf op verschillende manieren uitprobeert. Dus wanneer je iemand tegenkomt met wie je moeite hebt, probeer die dan eens te zien als een andere expressie van jezelf. Roepen dat een ander slecht is, is niets anders dan het uitschreeuwen van je eigen onmacht.”

Tulpen

Bahorie’s conclusie: we gaan het gewoon met elkaar redden. “Je kunt de komst van deze mensen naar ons land ook als een enorm voordeel zien. Het lost het probleem van de vergrijzing voor een groot deel op, het leidt tot meer woonkernen en daarmee tot een meer solide economische structuur én andere culturen brengen andere oplossingen voor onze problemen. In onze samenleving zijn we individuen geworden die zoveel mogelijk willen profiteren. Misschien inspireren andere ideologieën ons ertoe om weer na te denken over wie we echt zijn, waar we naartoe gaan. Andere filosofieën zijn interessant, laten we in gesprek gaan. Zie het als een kans. We zijn toch een tulpenland? Laten we bloeien!”